Wszyscy wiemy jak trudno jest odzyskać swoje pieniądze gdy padniemy ofiarą celowego wyłudzenia. Windykacja karna jest włąściwą odpowiedzią na opieszałość sądów i nieskuteczna pracę kancelarii komorniczych !
Procedura standardowa obejmuje:
1.Zawiadomienie dłużnika o upełnomocnieniu Naszej firmy do reprezentowania interesów wierzyciela.
2.Kontakt negocjatora terenowego i wskazanie konsekwencji karnych grożących z tytułu nie regulowania zobowiązań. Poszukiwanie innych poszkodowanych przez nieuczciwego kontrahenta.
3.Przygotowanie materiału w formie rozpoznania sytuacji materialnej i prawnej dłużnika - za zgodą wierzyciela. Zebranie informacji o majątku dłużnika.
4.Zebranie materiału dowodowego umożliwiającego skierowanie doniesienia do prokuratury. Z uwzględnieniem dążenia do wykazania zbiegu czynów (zeznania innych poszkodowanych).
5.Współpraca z organami ścigania w toku postępowania przygotowawczego - za zgodą wierzyciela.
6.Skierowanie aktu oskarżenia i ewentualne reprezentowanie w procesie karnym przez adwokata naszej firmy interesów pokrzywdzonego.
7.Subsumpcja roszczenia cywilnego.
ZALETY PROCEDURY:
A. Uniknięcie poniesienia kosztów postępowania cywilnego.
B. Ułatwienie postępowania egzekucyjnego.
C. Silny nacisk psychologiczny na dłużnika.
Rutynowo przeprowadza się czynności:
A. Przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w porozumieniu z innymi wierzycielami obiektu w celu zebrania dowodów umożliwiających oskarżenie o popełnienie czynu z art. 286. § 1. Kodeksu Karnego: „Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. (...)”. Przesłanką umożliwiającą udowodnienie czynu jest zła wola, w tym wypadku działania na szkodę wielu podmiotów są decydujące. Na żądanie możemy przekazać DO WGLĄDU informacje o konkretnym casusie tego rodzaju.
B. Przeprowadzenie rozmów z innymi wierzycielami Obiektu w celu zebrania dowodów umożliwiających oskarżenie o popełnienie czynu z art. 300. Kodeksu Karnego: „§ 1. Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku, (...) § 3. Jeżeli czyn określony w § 1 wyrządził szkodę wielu wierzycielom, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. (...)”. Przesłanką umożliwiającą udowodnienie czynu jest udowodnienie konkretnych faktów związanych z pozbyciem się konkretnych składników majątku rzeczowego lub nie rzeczowego. Na żądanie możemy przekazać DO WGLĄDU informacje o konkretnym casusie tego rodzaju.